American Football, Washington en in the Ghettoooo

Mijn eerste bericht van 2008! Het afgelopen jaar is goed geëindigd: ik ben niet gedeporteerd door Homeland Security en ik ben nog steeds niet beroofd! Dus vol goede moed begin ik aan het nieuwe jaar. Aangezien mijn laatste bericht weer meer dan een week geleden was, ga ik bij deze terug in de geschiedenis, terug naar het mooie jaar 2007.

Ik was eerst van plan om afgelopen zondag naar Washington te gaan, maar aangezien ik me enigszins had verslapen, en het treinschema van Amtrak nou niet echt regelmatig is (zelfs als je de vertragingen buiten beschouwing laat), moest ik op zoek gaan naar iets anders. Daarom keek ik op internet of ik eens naar de Baltimore Ravens (American Football) kon gaan. En wat bleek, drie uur later zou de laatste wedstrijd van het seizoen beginnen. Daarom ben ik toen maar meteen met de bus en light rail vertrokken naar het stadion om te kijken of het nog mogelijk was om een kaartje te kopen. De kaartjes waren gelukkig nog niet uitverkocht (waarschijnlijk omdat de Ravens de laatste 7 wedstrijden hadden verloren en dus al waren uitgeschakeld voor de play-offs…). Het kaartje was echter niet erg goedkoop, $45 dollar voor de bovenste ring. Maar dat had ik wel over om eens een echte American Football wedstrijd live te zien. Het naar binnengaan van het stadion ging nogal lastig. Na al twee voorbij de security controle te zijn geweest, de eerste keer om te vragen waar ik een kaartje kon kopen en de tweede keer stond ik bij de verkeerde gate, werd ik de derde keer opeens niet toegelaten omdat ik een tas bij me had (de welbekende tas). Volgens de security guard was er ergens een plaats waar je handbagage kon achterlaten, maar omdat ik ‘m niet zag liggen (niet dat ik er echt naar heb gezocht), ben ik naar de volgende gate gelopen. Toen ik daar eenmaal was, hoorde ik een security guard al omroepen “no bags allowed!”. Dus op naar de derde ingang, waar ik binnen 10 sec. voorbij de security was en dus in het M&T Bank Stadium. Leve de Amerikaanse schijnveiligheid!

Vanaf de bovenste ring (boven mij waren er nog maar 5 rijen stoelen en dat in een stadion waar meer dan 70.000 toeschouwers in passen), had je toch nog een redelijk goed zicht op de wedstrijd tussen de Ravens en de Pittsburgh Steelers. Natuurlijk kon je individuele spelers niet herkennen, maar aangezien ik ze toch niet kende, maakte dat niks uit. Voordat de wedstrijd begon was er natuurlijk een fanfareshow, de oorlogsveteranen, het Amerikaanse volkslied, en het zeer lachwekkende patriottische lied “I’m proud to be an American”.

De samenvatting van de wedstrijd zal ik maar achterwege laten, maar ondanks dat de Steelers de overwinning nog bijna stal met twee touchdowns in het vierde kwart, lukte het de Ravens om het seizoen af te sluiten met een 28-24 overwinning. Wat de fans van de Steelers, die tussen de fans van de Ravens zaten, niet zo erg vonden, aangezien de de Pittsburgh Steelers zich al geplaatst hadden voor de play-offs.

Het was dus een erg leuke middag én avond, want vier keer een kwartier wedstrijd, betekend door de vele onderbrekingen, een wedstrijd van 3,5 uur. Het enige minpunt was de regen in het eerste uur bij een temperatuur net boven het vriespunt. Waardoor ik zowat bevroren was bij half-time. En lauwe frieten en kip ($10) helpen dan niet echt. Daarom heb ik in de tweede helft maar wat meer gejuicht voor de Ravens om ’t wat minder koud te krijgen, hoewel ik moet zeggen dat de sfeer in het stadion me nogal tegenviel. Veel meer dan af en toe gejuich en het schreeuwen van “Defense Defense” wordt er niet gedaan.

Voor maandag, ik zit nog steeds in het jaar 2007 ;-), had ik allerlei plannen bedacht om Oud & Nieuw te gaan vieren, maar op de een of andere manier vielen ze allemaal in duigen. Maar gelukkig had een van die plannen toch nog een vervolg (zie iets verder)! Maar kort gezegd, na om 6 pm even getoost te hebben met Nederland, ben ik ’s avonds alleen maar even met de bus heen en weer geweest naar Inner Harbor voor het vuurwerk (http://www.youtube.com/watch?v=iB8U14O-2Vs&feature=user).

Op nieuwjaarsdag heb ik niet echt iets noemenswaardig gedaan, hetzelfde geldt voor de drie dagen daarna op het lab. Het enige bijzondere is dat ik heb ontdekt dat ik redelijk immuun blijk te zijn voor kou. Op donderavond wilde ik namelijk handschoenen gaan kopen in een winkelcentrum, alleen de bus reed niet verder dan halverwege, waardoor ik dus in de kou (0ºC) 40 minuten heb moeten wachten op de volgende bus. En de dag erna was ik niet eens verkouden :-).

Dus snel maar door naar zaterdag, misschien wordt het voor een keer toch een wat korter bericht. Daarom is er dit keer misschien wel nog wat ruimte over voor een wat langere inleiding op datgene wat ik op zaterdag 4 januari, 2008 ben gaan doen, voor de Chinezen is het trouwens nog steeds het jaar van het Varken, aangezien zij hun nieuwjaar later vieren.

Een van mijn plannen voor Oud&Nieuw was namelijk om het te vieren met Nederlander(s). Dus ben ik via een variatie op de Ewoud-methode in contact gekomen met Sjoukje, helaas zat ze toen al in New York, maar we hadden wel afgesproken om wat te gaan doen in het weekend. Het eerste idee was om te gaan skiën, maar het is uiteindelijk een dagje Washington DC geworden. Met natuurlijk het Witte Huis (Bush was natuurlijk nog op vakantie, of zoals Homer ’t gisteren zei in de nieuwe Simpsons-aflevering over de presidentsverkiezingen:” Being a president is easy, you just have to point the direction the army has to shoot“), het Washington Monument en het Capitool. Hoewel ze allemaal in hetzelfde gebied liggen, The Mall, liggen ze toch niet zo dicht bij elkaar als je zou denken. Hierna zijn we nog naar het National Gallery of Art geweest, aangezien Sjoukje al meerdere rondleidingen DC had gegeven en dus al heel vaak in de nr.1 attractie, het National Air and Space Museum was geweest. In het museum hingen natuurlijk weer de Rembrandts etc., maar in een uurtje hadden we het wel gezien. De avond hebben we afgesloten in een Italiaans restaurant in Georgetown (gerecht: Filette de Manzio, met m’n eerste Corona in de VS). Georgetown is trouwens een echt mooie wijk met kleine koloniale huisjes, waarin o.a. een reusachtige mall blijkt te zitten.

Op zondag heb ik de foto’s online gezet van al mijn trips van de laatste tijd: National Aquarium, Museum of Art, Baltimore Ravens en Washington DC. Dit is natuurlijk een hint voor: http://picasaweb.google.com/lars.baltimore en de filmpjes op http://www.youtube.com/looclars (met een ultiem jaws fragment @ 1:47).

En op dinsdag ben ik het pakje gaan ophalen dat mijn ouders me hadden gestuurd. Eerst was ik van plan om de laatste mijl te lopen naar het postkantoor, want het weer was radicaal omgeslagen, vandaag was het 21°C! Maar toen ik de hoek om sloeg, en de vervallen huizen, autobanden op het trottoir en groepjes Veramerikaanste Afrikaners zag staan op de hoeken van de straat, heb ik toch maar de bus gepakt.

Het laatste stukje langs de houten huisjes met veranda’s, tuinen omringd door gaashekwerken moest ik wel zelf lopen, maar aangezien de zon nog scheen, voelde ik me er wel redelijk veilig. Daarom heb ik de weg van het postkantoor terug naar mijn kamer ook te voet afgelegd. En thuis heb ik het pakje opengemaakt, mijn kerstcadeaus zaten erin!