Desintegreren en Komende Woensdag(hint)

Na een aantal weken stilte is het tijd voor een update van mijn avonturen in de VS. Aangezien er in die tijd zoveel is gebeurd, hou ik het deze keer bij een samenvatting. Anders zijn jullie pas over een paar uur klaar met lezen, en omdat het in het verre Zuiden des Nederlands op dit moment carnaval is, denk ik niet dat jullie daar op dit moment op zitten te wachten. Als dit stukje toch nog te lang blijkt te worden, dan raad ik je aan om alleen de laatste alinea te lezen, die is namelijk het belangrijkste ;-).

Ik heb het voor de zekerheid nog even nagekeken en mijn laatste hoofdstuk is op 10 januari gepost, dus ik zal beginnen met weekend dat hierop volgde. Nadat ik een week eerder Sjoukje al had ontmoet, kwam in het volgende weekend Stephan aan in Baltimore. Net als Sjoukje komt hij uit het Noorden des Nederlands en studeert in Groningen en toevalligerwijs zit hij in hetzelfde appartementencomplex als ik. Op zaterdag hebben we hem de toeristische attracties van Baltimore laten zien, zoals Starbucks, Chipotle (burrito’s en taco’s), Inner Harbor met de Top of the World en Arundel Mills (grote mall).
Waarna ik op woensdag het tot in Eindhoven beroemde broccoli à Jeroen heb gemaakt, ik moet alleen een volgende keer wat meer aandacht besteden aan de bijgerechten…

Op naar het volgende weekend (ik beloof dat er ook nog iets over de stage zelf wordt geschreven in deze update). Op zaterdag zijn we (Sjoukje, Stephan en ik) gaan skiën in Pennsylvania, na eerst een soort van Blizzard-proof broek en zonnebril te hebben gekocht bij Walmart. Wat ik namelijk niet wist voordat ik naar de VS ging is dat er op anderhalf uur rijden van Baltimore een reusachtig skigebied ligt. Alleen Ski Roundtop, waar wij zijn geweest, had al 5 skiliften en wel 10 skipistes. In het begin ging ’t skiën even lastig, omdat ik afgezien van een avondje Snowworld geen ervaring met skiën had, maar na een tijdje had ik de juiste tactiek gevonden: niet nadenken over hoe je moet remmen, maar gewoon met een kamikazevaart naar beneden gaan en proberen alle snowboarders, kinderen en andere obstakels te ontwijken, en ik moet zeggen, het ging redelijk goed, afgezien dan van de vijfvoudige salto.

Op zondag zijn we naar DC (aka Washington District of Columbia) gegaan met Sjoukjes Toyota Corolla, die afgezien van een wat trillerig stuur, hoorbare remmen, barst in de voorruit, kapot zijraampje (gevolg van een inbraak, gerepareerd met tape en karton), 250.000 mijl op de teller, in uitstekende staat is (voor het dagelijkse gebruik is er natuurlijk helemaal niets mis met de auto, maar het maakt het verhaal toch wat leuker). In Washington hebben we rondje over The Mall gereden langs het Witte Huis, Capitool, Washington Monument en de Smithsonian Musea en hebben we vervolgens een korte stop gemaakt bij het Jefferson Memorial. Hierna zijn we doorgereden naar Georgetown waar we Rianne hebben ontmoet, zij zit hier op een college aangezien haar ouders werken bij de Nederlandse ambassade. ’s Middags hebben we nog even rondgekeken gekeken in Georgetown en wat gegeten in een restaurant, waarna we ’s avonds, na wat te hebben gedronken bij Rianne thuis, weer zijn vertrokken naar Baltimore. Doordeweeks ben ik nog een paar keer bij Stephan geweest en heb ik op Johns Hopkins geluncht met Dénise, Irene en Laurens (al enig idee waar het eerste deel de titel op slaat?).

Weekend 3: op zaterdag zijn we naar Ocean City gereden. Ocean City ligt aan de Atlantische oceaan en bestaat eigenlijk alleen uit een lange strandweg waaraan vele hotels liggen. In de winter wonen er ongeveer 7000 mensen en in het hoogseizoen meer dan 200.000. De road trip ernaartoe was al erg leuk aangezien je tijdens de rit van 3,5 uur over de Cheasapeake Bay Bridge rijdt die 7 km lang is. Eenmaal aangekomen in het bruisende Ocean City hebben we direct het strand opgezocht om te genieten van zon, zee en strand en… sneeuw. Samen met Sjoukje ben ik ook nog even het zeewater ingelopen, maar hierna hebben we toch maar vlug het strand opgezocht. Eigenlijk was er niet eens een zo groot verschil met de zomer: ’s zomers is het zand namelijk vaak te warm om op te lopen en nu is het te koud. Na wat te hebben gegeten in een sfeervolle McDonalds zijn we de grens over gestoken naar Delaware, waar we weer een winkelcentrum hebben bezocht. Tegen de avond zijn we teruggegaan naar Baltimore, alleen dit keer hadden we voor een wat meer alternatieve route gekozen via allemaal binnenwegen (zie laatste deel van filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=bOs5w0CxUto), maar uiteindelijk zijn we weer heelhuids in Baltimore aangekomen.

Omdat we ongeschonden waren teruggekomen van de duistere, verlaten, horrorfilmachtige binnenwegen, leek het ons een goed plan om op zondag nog wat meer risico te nemen en op zoek te gaan naar een gospeldienst ergens in een van de vele getto’s van Baltimore (zie foto’s: http://picasaweb.google.com/lars.baltimore, een aantal moeten nog worden up-ge-load). Aangezien we pas in de middag vertrokken, waren de meeste diensten al voorbij, maar uiteindelijk hebben we in een getto in East Baltimore een leuk Baptist kerkje gevonden. We werden er hartelijk ontvangen door de pastoor en we hebben ons voorgesteld aan de overige aanwezigen (ongeveer 10, het aantal groeide tot ongeveer 40 naarmate het begin van de dienst naderde). In afwachting van de predikant werd er begonnen met een soort van voordienst (het zal vast een andere naam hebben, maar gezien mijn areligieuze achtergrond houd ik het hier op) waarbij omstebeurt een van de kerkgangers (meeste waren oudere vrouwen gekleed in het rood en wit) opstonden en iets zeiden over wat god (God voor gelovigen ;-)), voor hen had gedaan, waarna ze begonnen met zingen van een lied, begeleid door een keyboard en drumstel, wat natuurlijk erg gaaf is. Een van de aanwezigen dankte zelfs god aangezien hij/zij de Dutch College Students een teken had gegeven, waardoor ze vandaag bij de kerkdienst aanwezig waren, dus bij dezen wil ik god dus ook even bedanken aangezien het een erg leuke middag was :-). Na ongeveer een uur kwam de predikante aan en begon ze met haar betoog over de Pharisees(gelukkig was Stephan er om mij uit te leggen wie ook alweer de Farizeeën waren)en righteousness. Aan het einde van de dienst werden we nog bedankt voor onze aanwezigheid en om vergiffenis te vragen voor onze deugdzame middag zijn we daarna naar Hooters geweest.

Ik ben nu eindelijk in de afgelopen week beland, waar ik, nu komt het: ’s woensdags op Hopkins heb geluncht met Dénise, Laurens, Irene, Pien, Bianca en Jeff. Mijn Amerikaanse desintegratie is dus volledig voltooid. Op donderdag heb ik ook nog een lunch gehad met Joanne in een Grieks restaurantje in Fell’s Point, maar omdat ze van oorsprong Taiwanese is, blijft mijn desintegratie nog steeds de ‘goede’ kant op gaan.

Omdat Stephan en Sjoukje halverwege de week ziek werden en op zaterdag nog niet beter waren, moest ik opeens weer zelf gaan verzinnen wat ik ging doen. Uiteindelijk ben ik na het nemen van twee bussen, je weet pas hoe gemakkelijk het kunnen meerijden met Sjoukjes mooie Corolla is, als je er geen gebruik meer van kunt maken, naar Fort McHenry gegaan. Dit fort heeft een belangrijke rol gespeeld in de oorlog tussen de VS en het Verenigd Koninkrijk (1812-1815) en de slag om het fort heeft Francis Scott Key geïnspireerd tot het schrijven van het Amerikaanse volkslied: “The Star-Spangled Banner.” Het fort ligt in een parkje en is omringd door de haven van Baltimore. Het was het de ideale bestemming voor een zondagmiddag, want het was zonnig en rond de 10 graden.

Op zondag waren Sjoukje en Stephan weer een beetje hersteld en zijn we naar Washington gegaan waar we, na Rianne te hebben opgehaald, de Washington Zoo hebben bezocht. De dierentuin is niet erg groot, maar de bekenste diersoorten waren er allemaal: panda’s, nijlpaarden, gorilla’s, orang oetans, leeuwen, tijgers en olifanten.
’s Avonds hebben we in een bar onder het genot van mozarella en jalapeño sticks naar het eerste kwart van de Superbowl match tussen de New England Patriots en de New York Giants hebben gekeken, waarna we bij Stephan naar de nieuwe aflevering van de Lama’s zijn gaan kijken.

Dan de stage, zoals iedereen had ik in het begin te maken met vele problemen, maar het lijkt dat de grootste problemen zijn opgelost en afgelopen vrijdag heb ik de eerste redelijk goede resultaten gekregen. Om mijn verhaal niet te lang te maken zal ik het hierbij laten ;-).

En dan nu…..De informatie die van het allergrootste belang is.

Lars Esser
2905 North Charles Street
Apt 201
Baltimore, Maryland, 21218
USA

Komende woensdag ben ik namelijk jarig, dus alle cadeaus, kaarten, Limburgse vlaaien, frikandellen, Jupiler en andere attenties kunnen naar het bovenstaande adres worden verzonden. Als je nog niet wist dat ik jarig ben deze week, ik heb er geen probleem mee als de cadeaus twee weken later aankomen.

Jullie zijn natuurlijk ook van harte uitgenodigd voor mijn grote happy birthday party op woensdagavond!

Nog een fijne carnaval ;-)!