Baltimore

Hoi, welkom op m’n web-log, waar ik de komende drie maanden (tot 4 maart) zal schrijven over mijn belevenissen in Baltimore, “the charm city”. Zowel over wat ik ga doen gedurende mijn stage aan de Johns Hopkins University (JHU), als over mijn toeristische uitstapjes naar Baltimore, Washington en natuurlijk New York.

Om het allemaal een beetje leesbaar te houden, zal ik mijn verhaal in chronologische volgorde vertellen zonder direct allerlei feedbacks en fastforwards toe te passen. Ook zal ik proberen om het gebruik van beeldspraak (daarvoor verwijs ik je door naar goshua.waarbenjij.nu) beperkt te houden.

Eerst even over de heenreis afgelopen zaterdag, normaal gesproken is dat allemaal standaard: vliegtuig in, vliegtuig uit, taxi in, taxi uit en je bent aangekomen bij je appartement. Het wordt echter stukken leuker als je een tussenlanding hebt in IJsland en het bovendien ook nog mooi weer is tijdens de vlucht. Daardoor heb ik namelijk kunnen genieten van het fantastische landschap van IJsland: de bevroren zee, een landschap volledig bedekt met sneeuw, reusachtige gletsjers en rivieren die meanderen in een maanlandschap (ik denk dat dit een uitstekend moment is om even door te verwijzen naar de foto’s op: picasaweb.google.com/lars.baltimore).

IJsland ziet er mooi uit, nietwaar? Nadat het vliegtuig (Icelandair, Boeiing 757, film: The Holiday, muziek: Björk) weer opsteeg, probeerde het in de volgende uren de zon weer in te halen, maar nadat het vliegtuig bij Boston bij moest sturen in de zuidelijke richting moest de piloot zich gewonnen geven en werd het donker. Eenmaal geland op Baltimore Washington Airport ging alles zoals verwacht: een lange rij bij de douane, vele formulieren inleveren, vingerafdrukken en een foto maken, na de douane koffer ophalen die vervolgens weer gecontroleerd moest worden, kortom de gebruikelijke American Way. Hierna door een taxi naar m’n appartement gebracht: the Baltimorean Appartments.

Mijn kamer is echt reusachtig, hij zou in een MTV Cribs versie voor kamers niet misstaan. Een korte gang, een gedeelde woon/slaapkamer met een Kingsize bed (beetje overdreven), een aparte keuken met eettafel, magnetron, gasfornuis en een aparte oven. Een badkamer met een bad en nu komt het: een inloopkast en ook nog een tweede muurkast. Kortom fantastisch, zeker omdat de huur door JHU wordt betaald ;-). Er zijn wel een paar kleine minpuntjes: er is alleen tv met antenne, dus er zijn maar 4 zenders: ABC, FOX45, een slecht te ontvangen ESPN en nog een vage zender en er is geen internet. Dat laatste heb ik gelukkig kunnen oplossen door de kabelmaatschappij te bellen, het kost wel $55 per maand, maar dan heb ik gelukkig wel internet op mijn kamer, meer hierover in mijn volgende bericht. Verder begon op de avond van aankomst het plafond in de keuken te lekken, maar dat is niet zo bijzonder en het is haast het vermelden niet waard.
Toen de lekkage eenmaal was opgelost, werd het tijd om te gaan slapen, aangezien het volgens de Nederlandse tijd inmiddels 4 uur ’s nachts was (10 pm in Baltimore).

Op zondag ben ik naar “the place to be” in Baltimore, de Inner Harbour gegaan. Eerst was ik van plan om met de bus te gaan, maar omdat bij de bushalte alleen stond dat de bus eens in de 40 minuten reed, zonder dat er vertrektijden bij werden vermeld, ben ik maar te voet gegaan. Dit was wel te doen aangezien het maar zo’n 2 mijl was. Tijdens mijn wandeling kwam ik langs Penn station, het station waar de treinen richting Washington en New York vertrekken. Een one way ticket Washington, ongeveer 50 km (de stad, niet de staat) kost maar $7. Na het oversteken van een autosnelweg, het passeren van twee politiet auto’s met sirene aan en het wachten bij minstens 15 stoplichten kwam ik in het centrum aan. De skyline kan zich natuurlijk niet meten aan New York, maar er staan wel een paar leuke wolkenkrabbers tussen, zoals een eenvoudige versie van the Woolworth Building. Aan de haven staat het National Aquarium van Baltimore, dat een nationale topattractie schijnt te zijn (dit heb ik dus maar voor een andere keer bewaard, komende zaterdag is het trouwens compleet afgehuurd voor een of andere onbeduidende christmas party voor 2000 gasten waarvoor ik ook ben uitgenodigd, uiteraard meer hierover in een volgend bericht). Verder liggen in de Inner Harbour een aantal oude schepen, o.a. de duikboot die de laatste torpedo tijdens Pearl Harbor heeft afgevuurd en nog een ander schip dat Pearl Harbour had overleefd en een schip (the Constellation) dat in de 19e eeuw de Congo rivier bewaakte. Na wat te hebben rondgelopen, het ontdekken van het huis van de neef van Saint Nick, foto’s te hebben gemaakt van de skyline, het eten van een Chicken Ceasar Wrap in the Gallery en het kopen van een $40 dollar Nokia 2610 (tel. nr. 443-4491073) heb ik de bus terug naar mijn appartement genomen. Waarna ik bij Eddie’s market mijn eerste boodschappen heb gedaan: Campbell soep (van de Andy Warhol schilderijen), een half brood ($3!!!), afwasmiddel en natuurlijk Coca Cola.

Om mijn eerste verhaal niet te lang te maken zal ik hier maar stoppen. De volgende keer meer over wat ik tijdens mijn stage ga doen, mijn eerste ervaringen op Johns Hopkins, de Baltimorean, het kerstdiner op vrijdag en de christmasparty in het National Aquarium op zaterdag (Dresscode: no jeans, dat wordt dus nog even naar Gap gaan).

Deel 2: wat ga ik tijdens mijn stage doen? Dat is heel eenvoudig: paramagnetic coated quantum dots testen in cellen door gebruik te maken van fluorescentie microscopie en MRI en vervolgens ook cell tracking in neonatal rats. Oftewel in Algemeen Begrijpelijk Nederlands: heel kleine lichtgevende deeltjes in cellen/dieren stoppen en er vervolgens naar kijken met een microscoop, met als uiteindelijke doel bepaalde ziekteprocessen beter te leren begrijpen of te genezen. Ik loop mijn stage bij het radiologie faculteit, afdeling Cell Institute, dat onderdeel is van de Johns Hopkins Medical Institutions en ik word begeleid door Jeff Bulte. Jeff/Dr. Bulte komt oorspronkelijk uit Nederland, waardoor we dus in het Nederlands met elkaar praten. De eerste dag (gratis shuttle naar JHU) heb ik vooral veel formulieren ingevuld en mensen ontmoet: Cindy, de assistente van Dr. Bulte, heeft 6 katten en een labrat thuis en kent Rutger Hauer, Jeroen Krabbé en zelfs André Rieu. Segun, z’n ouders komen uit Jamaica, houdt van blizzards en trance en heeft me de eerste dagen veel geholpen en rondgeleid en Prof. Peter van Zijl, ook weer een Nederlander. Verder heb ik nog Stacey, Simona (Zwitserland), Piotr (Polen), Mikhal (Israel, voor 6 weken hier), Mike, Tom, Doretta (vrouw van Piotr, 3 kinderen, nuttige informatie toch), Naser, Assaf, een aantal Japanezen en nog heel veel anderen van wie de naam niet heb onthouden, ontmoet.
’s Avonds door Cindy Atkinson naar Wallmart gebracht voor nette kleding voor de christmas party, in tegenstelling tot wat ik eerst dacht, is Wallmart geen supermarkt, maar meer een soort van een gigantische HEMA, qua kleding helaas ook, dus toch naar Gap of een iets soortgelijks.
Voordat ik echt stop met schrijven nog een stukje over het leefklimaat in Baltimore. Het weer valt te vergelijken met Nederland, op zondag, maandag en dinsdag was het rond de 5 graden overdag en lichte vorst in de nacht. Het waaide op maandag en dinsdag wel flink, namelijk windvlagen van windkracht 7, de stoplichten bewogen mee met de wind en de ramen van mijn appartement kraakten de hele nacht. Op woensdag begon het zoals het weerbericht voorspelde, te sneeuwen, alleen in plaats van de verwachte 1-2 inch, maar liefst 4 inch, dus dat was wel leuk. Het eten: natuurlijk zijn er overal McDonalds, KFC’s en kopieën hiervan, maar er zijn ook vele kleine bars en restaurants, waar je denk ik wat gezonder kunt eten en er zijn natuurlijk magnetronmaaltijden (die trouwens soms ook een dessert bevatten), dus er is keuze zat. O ja, nog iets merkwaardigs, als je een sandwich op iets dergelijks bestelt, krijg je er altijd een zakje chips bij. In de School of Medicine/Johns Hopkins Hospital Campus (waar ik zit), zit ook een Subway, Brimbie, Salad Bar, een aantal andere zaken en ook nog een aantal kleine kantines.

Dan nog de demografie, er nog altijd een groot verschil is tussen kort gezegd wit en zwart oftewel in politiek correcte termen: het Caucasian en Afro-American ras (je ras moet je ook op elk formulier invullen) . Zondag in de bus ’s avonds vanuit het centrum richting het noorden was namelijk 90% van de inzittenden afro-amerikaan. Terwijl in de shuttle (bus van de Homewood campus, waar mijn appartement is, naar de Johns Hopkins Medical Insitutes), 90% niet afro-amerikaan was. Maar misschien was dit niet een representatieve waarneming, bovendien, ik denk niet dat het in Amsterdam echt veel beter is. Nu nog heel even iets over de criminaliteit (“het volgende is niet geschikt voor overbezorgde ouders, oma’s en andere teergevoelige individuen”).
–censuur-

Bij nader inzien is het toch niet zo handig om alle informatie over de criminaliteit in Baltimore in een stukje te zetten aangezien het dan kijkt alsof ik in Compton of Baghdad zit. Daarom komt dit stukje alleen te staan in mijn nog uit te brengen reisgids (uit dezelfde serie als de Lonely Ewoud: woud.waarbenjij.nu), maar het is natuurlijk wel op te vragen via email ;-).

Ik hoop dat mijn stukje enigszins te lezen was en veel plezier met het bekijken van de foto’s (picasaweb.google.com/lars.baltimore). Voor een gratis melding bij het verschijnen van een nieuwe editie van deze web-log kun je hier links ergens je e-mailadres achterlaten.

Alvast een fijn weekend!